De strijd naar een vervolgopleiding

Het begin van het einde van het schooljaar is in zicht. Het lekker weer begint en je krijgt meteen zin in zomervakantie. Dit is vaak ook het startpunt om je definitief in te schrijven voor een vervolgopleiding.

Zo heb ik dit afgelopen jaar ook gedaan, een paar maanden eerder, dat wel. Maar om het nog iets verwarrender te maken heb ik de keuze voor de opleiding die ik nu volg al in de zomer van 2015 gemaakt. Ik was geslaagd voor mijn MBO4 opleiding, dit was de opleiding Interieuradviseur op het Hout- en Meubileringscollege te Rotterdam. Deze studie heb ik gelukkig in de gegeven vier jaar afgerond en bijna met cum laude afgestudeerd, maar het was het net niet. Dus ik ben gewoon afgestudeerd, boeien! Geslaagd is geslaagd toch!

Aan het eind van die opleiding ben ik me gaan oriënteren op een vervolgopleiding, want ik heb al vanaf jonge leeftijd al de droom om een HBO opleiding te volgen en natuurlijk te behalen. Op de basisschool had ik de droom om naar de Willem De Kooning Academie te gaan. Ik wou dit zo graag, zo heb ik drie jaar lang de HAVO gevolgd, creatieve vakken gevolgd. Helaas werd ik begin van het derde jaar ernstig ziek en heb ik een jaar achter gelopen, zo heb ik na een Jar besloten om een niveau lager het diploma te behalen. Gelukt en door naar het HMC. Dit was even knallen, maar ik heb het makkelijk in vier jaar kunnen afronden. Maar wat doe je erna? Op school worden vaak studiemarkten gehouden om je zo te oriënteren met de keuzes die er zijn. Zo heb ik tijdens die opleiding de droom van Willem De Kooning laten varen, maar zonder verdriet. De manier hoe ze daar werken en om gaan met studenten, dit kan en wil ik niet. Hop hop en we gaan verder! Zo kwam ik snel uit bij de Vogue Academie in Amsterdam. Ja! In Amsterdam! Dit is een particuliere opleiding waar je cursussen kan volgen, Max 3 per jaar en als je 8 bepaalde cursussen hebt, heb je een diploma, maar dat is geen vereiste. Je kan ook 1 cursus doen en weer stoppen. Ik was hier zo enthousiast over, ik heb me op de open dag ingeschreven, een week later teruggekeerd voor het aanmeldingsgesprek, zodoende ook inschrijfgeld betaald van honderd euro. Maar toch een aantal weken later begon dit aan mij te knagen. Ik begon er plots zo over te twijfelen, zo erg dat dit niet meer goed voelde en me na wikken en wegen heb uitgeschreven voor de ingeschreven cursussen. Maar wat nu?!

Het gekke hieraan was, mij kennende zou ik redelijk snel in paniek raken met de gedachte "Wat moet ik nu doen?!" Maar toch na even zoeken op de website van De Hogeschool Rotterdam en een recensie van een oud klasgenootje kwam ik al snel uit op Crossmediale Communicatie, dit is een Associate Degree opleiding, en nu hoor ik je denken: Watte?! Ja juist! Associate Degree staat voor een tweejarige HBO opleiding. "Ja maar dat is toch geen HBO opleiding?!" Nou ik kan je vertellen dat dit daadwerkelijk een HBO opleiding is. Het is relatief nieuw in Nederland, maar in Amerika hebben ze zulke opleidingen al jaren. Deze soort opleiding is heel erg praktijkgericht vormgegeven, zo communiceert de opleiding vaak met het bedrijfsleven en koppelen ze met elkaar wat een student echt moet bezitten om deel te nemen binnen de branche. Door deze competenties en vaardigheden in de opleiding te gooien worden wij klaar gestoomd om direct in het werkveld gezet te worden. Iets wat je vaak niet uit de boeken kan halen, maar in de praktijk moet toepassen! En de opleiding duurt maar twee jaar! Ideaal toch!

Ik heb mijn aanmeldformulieren ingevuld, en al snel kreeg ik een afspraak voor een toelatingsgesprek. Spannend, maar ik was erg enthousiast en ik had hier heel veel zin in. Zo ging ik ook dat gesprek in, de docent Bob Schoute, die bij mij het gesprek afnam was ook erg enthousiast over mij en mijn doorzettingsvermogen. Dit is iets wat mij typeert en daarom is het ook fijn als dit door een vreemde wordt bevestigd en zeker voor je nieuwe opleiding. Want kom op HBO, hier had ik altijd hoge en zware verwachtingen van. Kan ik dit wel aan? Ben ik hier slim genoeg voor? Heb ik voldoende creativiteit? Ga zo maar door.

Puntje bij paaltje: De introductieweek begon! En wie was er net 1 dag opgenomen in het ziekenhuis? Juist, IK! Met eigen verantwoordelijkheid heb ik het ziekenhuis verlaten en ziek naar de introductiedag gegaan. Maar uit eindelijk was ik te ziek om de volgende dag te vervolgen en ziezo te starten met de opleiding. Hier heb ik een x aantal weken flink de pest in gehad. Maar zoals je bij alles met doen, is doorgaan. Zo kwaad en goed mogelijk. Just keep going!

Uiteindelijk heeft het ziekteproces en revalidatie 2 jaar geduurd! Een depressie verder, wat zo niet mij is. Maar deze is weer ver achter mij verdwenen. Destijds heb ik weer voor mezelf de keuze gemaakt om me opnieuw in te schrijven voor dezelfde opleiding: Crossmediale Communicatie. Zo heb ik eerst een proefstudeerdag gevolgd, om te te kijken of het me nog steeds zo erg aansprak. De angst om te falen en om mij weer te moeten uitschrijven heb ik achter mij gelaten, een nieuw doel met nieuwe kansen!

En ik kan je vertellen dit is de beste keuze tot nu toe geweest! Het klinkt gek, maar voor mij is dit een droom die is uitgekomen en zeker omdat het zo goed gaat met alle resultaten die ik behaal en hoe ik me voel tijdens de opleiding. Ik heb door deze opleiding zoveel leuke, lieve, grappige en vooral slimme mensen ontmoet. Ik heb het ook zo erg getroffen met mijn klas, we zijn met zijn allen een grote feestgroep en altijd in voor een drankje. De droom om het studentenleven te proeven, echt FAN-TAS-TISCH! Momenteel ben ik aan het eind van mijn eerste leerjaar gekomen en nu met het mooie weer besef ik weer even waar ik uit ben geklommen en een nieuwe start voor mezelf ben begonnen en die keuze helemaal zelf heb gemaakt!

Daarom klopt mijn levensmotto ook weer bij dit verhaal:

"Never let the fear of striking out, keep you from playing the game!"

(Misschien moet ik deze toch ook maar gaan tatoeëren.... (shit)